دریاچه ناترون واقع در تانزانیا، یکی از آرام ترین دریاچه های آفریقا است. اما در کنار این سکوت، مقصد بسیار خوبی برای گرفتن عکس های عجیب و غریب و باور نکردنی ست.تصاویری که نشان می دهند موجودات زنده در این منطقه بلافاصله به سنگ تبدیل شده اند.
آب این دریاچه، قلیایی، و PH آن ۱۰٫۵، و بسیار سوزآور است. به طوریکه پوست و چشم هر حیوانی که با زندگی در این آب سازگار نباشد را می سوزاند. قلیایی بودن آب این دریاچه، به دلیل وجود سدیم کربنات و مواد معدنی ای است که از تپه های مجاور به درون آن سرازیر شده اند. و سدیم کربنات جاری شده به این دریاچه، برای آن دسته از حیوانات نگون بختی که در دریاچه ناترون مرده اند به عنوان نگهدارنده ای فوق العاده عمل می کند.( سدیم کربنات ماده ای است که مصریان باستان برای مومیایی کردن از آن استفاده می کردند.)
علی رغم برخی اخبار رسانه ای، حیوانات در این دریاچه به راحتی به سنگ تبدیل نمی شوند، و پس از ورود به آب و تماس با آن می میرند. در حقیقت، آب قلیایی دریاچه ناترون، اکوسیستم نمکی، تالاب های آب شیرین، فلامینگوها و دیگر پرندگان تالاب، ماهی های تیلاپییا و جلبک هایی که منبع تغذیه فلامینگوها هستند را، محافظت می کند. نیک برانت، عکاس مشهور انگلیسی، تصاویری فراموش نشدنی از این دریاچه ی عجیب به ثبت رسانده است.
برانت، بقایای اجساد فلامینگو ها و حیوانات دیگری را در این ناحیه کشف کرد که بدنشان با رسوبات گچی کربنات کلسیم پوشیده شده بود. برانت در کتاب خود نوشته است: “در کمال ناباوری این موجودات را پیدا کردم. جزر و مد آن ها را به کنار ساحل کشانده بود. هیچ کس دقیقا نمی داند این حیوانات چطور مرده اند، اما میزان زیادی کربنات سدیم و مواد نمکی درون این آب وجود دارد. مقدار این مواد به قدری زیاد است که در عرض چند ثانیه می تواند جعبه های فیلم کداک را از بین ببرد. ”
برانت همچنین در کتاب خود نوشته است: ” من اجساد این موجودات را کنار ساحل پیدا کردم، و سپس آن ها را در موقعیت های زندگی قرار دادم، یعنی به نوعی آن ها را به زندگی برگرداندم و از آن ها عکس انداختم. ”
در طول فصل جفتگیری در آفریقا، بیش از ۲ میلیون فلامینگو، از جاهای کم عمق دریاچه به عنوان اصلی ترین منطقه ی جفتگیری استفاده می کنند. فلامینگو ها لانه های خود را در فصل خشک، در جزایر کوچکی که در دریاچه وجود دارد، می سازند.
دریاچه ناترون یکی از دو دریاچه قلیایی در آن منطقه می باشد که در شرق آفریقا واقع شده است. دیگری، دریاچه باهی است. هر دو دریاچه هایی هستند که به هیچ رودخانه یا دریایی نمی ریزند. این دو دریاچه توسط چشمه های آب گرم و رودخانه های کوچک تغذیه می شوند. دمای این دریاچه های کم عمق در آب و هوای داغ این منطقه تا ۴۱ درجه سانتیگراد نیز می رسد.
آرامش دریاچه ناترون و همچنین جمعیت فلامینگوهای آن، توسط نیروگاه برق آبی، که قصد دارند در رودخانه اِواسو بسازند، تهدید می شود. ( این رودخانه منبع اصلی تغذیه دریاچه ناترون است). از آنجایی که این دریاچه دورافتاده است و حتی تا سال ۱۹۵۴ توسط اروپایی ها کشف نشده بود، هیچ حفاظت و مراقبتی بر روی این دریاچه و جمعیت فلامینگوهای آن وجود ندارد.
